Ένα χρόνο μετά σχεδόν από την τελευταία μου καταχώρηση.. σέρφαρα στο internet προς αναζήτηση τί άλλο.. συνταγών, για μακαρονάδες αυτή τη φορά μιας και έχω αναλάβει να φτιάξω ένα τραπέζι με κόκκινα και μαύρα μακαρόνια κατευθείαν φερμένα από την Ιταλία. Ψάχνοντας λοιπόν έπεσα πάνω σε συνταγή για χειροποίητες χυλοπίτες, γιουφκάδες όπως τις λέμε στο χωριό μου στον Πολύσιτο της Ξάνθης!
Η κοπέλα που έστειλε τη συνταγή γράφει τις δικές τις αναμνήσεις από τέτοιες παραδοσιακά χωριάτικες διαδικασίες που όλη η γειτονιά φτιάχνει μαζί κάτι και το μοιράζεται!
Θα αναφέρω λοιπόν τη συνταγή για παραδοσιακές χυλοπίτες της κοπέλας αυτής και θα ψάξω να βρω από τη γιαγιά μου τις δικές μας παραδοσιακές συνταγές για θρακιώτικους γιουφκάδες και τραχανά!
Η κοπέλα που έστειλε τη συνταγή γράφει τις δικές τις αναμνήσεις από τέτοιες παραδοσιακά χωριάτικες διαδικασίες που όλη η γειτονιά φτιάχνει μαζί κάτι και το μοιράζεται!
Θα αναφέρω λοιπόν τη συνταγή για παραδοσιακές χυλοπίτες της κοπέλας αυτής και θα ψάξω να βρω από τη γιαγιά μου τις δικές μας παραδοσιακές συνταγές για θρακιώτικους γιουφκάδες και τραχανά!
Συστατικά
- ένα κιλό γάλα
- τριάντα αυγά
- μισό κιλό σιμιγδάλι ψιλό
- σταρένιο αλεύρι όσο πάρει έως να μας κάνει μια ζύμη ελαστική (περίπου 3 κιλά)
- μια κουταλιά σούπας αλάτι
- Ζυμώνω όλα τα υλικά μαζί και αφήνω μια ώρα τη ζύμη να ξεκουραστεί σκεπασμένη σε μια λεκάνη
- Πλάθω χοντρά φύλλα και τα αφήνω ανοιγμένα έως να στεγνώσουν αλλά χωρίς να ξεραθούν
- Τα κόβω σε λωρίδες ή σε μικρά τεραγωνάκια και αφήνω να στεγνώσουν τελείως
- Φυλάω τις χυλοπίτες μου σε βαμβακερό σακουλάκι(συνήθως παλιές μαξιλαροθήκες)
- Η συνταγή αυτή θα σας βγάλει περίπου 4 μαξιλαροθήκες!
Στο χωριό μου λοιπόν που λέτε.. ήταν μια περίοδος του χρόνου που δε θυμάμαι ποια, που η γιαγιά έπρεπε να φτιάξει γιουφκάδες και τραχανά (σε ποσότητα όπως όλα άλλωστε.. όσοι ξέρουν τη γιαγιά Κρυστάλλη καταλαβαίνουν ότι πληθωρική... τη λες με ευκολία), μάλλον ήταν πριν μπει χειμώνας για να μην τους βρει το κρύο χωρίς αποθέματα.. !(κατάλοιπά μάλλον άλλων εποχών που παραδοσιακά έχουν περάσει από γενιά σε γενιά.. γι΄ αυτό και εμάς το ντουλάπι μας είναι μονίμως γεμάτο με ξηρά τροφή.. ρύζια, μακαρόνια, όσπρια σε σημείο υπερ-ασφυξίας).
Θυμάμαι λοιπόν τις φίλες της γιαγιάς και τις γειτόνισσες να μαζεύονται όλες στο σπίτι ή στην αυλή για να βοηθήσουν τη γιαγιά όπως και η γιαγιά μου είχε κάνει στα δικά τους . Η διαδικασία αυτή γινόταν φυσικά και σε πολλά άλλα πράγματα όπως οι σάλτσες ντομάτας που έκαναν τα καλοκαίρια ή τσουρέκια κ αυγά το Πάσχα.!
-Φωνές, κουτσομπολιά, αινίγματα, κολλήματα, έργα όλα μέσα σε εκείνη την άχρωμη σήμερα αυλή που τότε φάνταζε παράδεισος.. ο δικός μας παράδεισος ! μικρός, άδειος αλλά με τόσες κρυψώνες για παιδάκια σαν και εμάς που δεν θέλουν πολλά .. καλή παρέα και ελευθερία!!!!!!-
Αυτό που μου έχει μείνει πιο πολύ σαν ανάμνηση είναι η μυρωδιά του φρέσκου γιουφκά ή τραχανά, οι οποίοι ξάπλωναν για καιρό στα ντιβάνια της γιαγιάς σε απαγορευμένα για εμάς δωμάτια ! Ήταν μια γλυκιά ξινίλα που για ένα διάστημα πλημυριζε το σπίτι της γιαγιάς..
Τι ωραίες διαδικασίες!! Τι ωραία ανέμελα χρόνια! Που η ζωή κυλούσε απλά και δημιουργικά.. με δυνατές σχέσεις, με οικογενειακούς δεσμούς με αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε όλα από τα πολύ καλά και τα πολύ δύσκολα έως και τα πολύ απλά και καθημερινά όπως είναι το να φτιάξεις γιουφκάδες!!!
Στο χωριό μου ακόμα και σήμερα που και που γίνονται ακόμα μαζώματα στην άχρωμη αυλή η οποία ξαφνικά παίρνει το χρώμα που είχε και τότε..
Αλλά αν πια και στα χωριά οι άνθρωποι έχουν κλειστεί μέσα στο σπίτι μπροστά από μια οθόνη είτε τηλεόρασης είτε υπολογιστή ανάθεμα σε εμάς!!!
Η συνταγή είναι : http://www.sintagespareas.gr/sintages/zimi-gia-xilopites.html
Θυμάμαι λοιπόν τις φίλες της γιαγιάς και τις γειτόνισσες να μαζεύονται όλες στο σπίτι ή στην αυλή για να βοηθήσουν τη γιαγιά όπως και η γιαγιά μου είχε κάνει στα δικά τους . Η διαδικασία αυτή γινόταν φυσικά και σε πολλά άλλα πράγματα όπως οι σάλτσες ντομάτας που έκαναν τα καλοκαίρια ή τσουρέκια κ αυγά το Πάσχα.!
-Φωνές, κουτσομπολιά, αινίγματα, κολλήματα, έργα όλα μέσα σε εκείνη την άχρωμη σήμερα αυλή που τότε φάνταζε παράδεισος.. ο δικός μας παράδεισος ! μικρός, άδειος αλλά με τόσες κρυψώνες για παιδάκια σαν και εμάς που δεν θέλουν πολλά .. καλή παρέα και ελευθερία!!!!!!-
Αυτό που μου έχει μείνει πιο πολύ σαν ανάμνηση είναι η μυρωδιά του φρέσκου γιουφκά ή τραχανά, οι οποίοι ξάπλωναν για καιρό στα ντιβάνια της γιαγιάς σε απαγορευμένα για εμάς δωμάτια ! Ήταν μια γλυκιά ξινίλα που για ένα διάστημα πλημυριζε το σπίτι της γιαγιάς..
Τι ωραίες διαδικασίες!! Τι ωραία ανέμελα χρόνια! Που η ζωή κυλούσε απλά και δημιουργικά.. με δυνατές σχέσεις, με οικογενειακούς δεσμούς με αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε όλα από τα πολύ καλά και τα πολύ δύσκολα έως και τα πολύ απλά και καθημερινά όπως είναι το να φτιάξεις γιουφκάδες!!!
Στο χωριό μου ακόμα και σήμερα που και που γίνονται ακόμα μαζώματα στην άχρωμη αυλή η οποία ξαφνικά παίρνει το χρώμα που είχε και τότε..
Αλλά αν πια και στα χωριά οι άνθρωποι έχουν κλειστεί μέσα στο σπίτι μπροστά από μια οθόνη είτε τηλεόρασης είτε υπολογιστή ανάθεμα σε εμάς!!!
Η συνταγή είναι : http://www.sintagespareas.gr/sintages/zimi-gia-xilopites.html
1 σχόλιο:
Ακόμα ζωντανό το μανταλάκι της χρυσοχέρας Πόπης :)
Δημοσίευση σχολίου