Δυστυχώς η επιστροφή είναι φέτος πιο οδυνηρή από όσο περίμενα..
Δεν έχω λόγια πια να μιλήσω, δεν έχω βρισιές να ξεστομίσω, είναι τόσα πολλά αυτά που γυρνάνε στο μυαλό μου.. είναι τόσα πολλά αυτά που γυρνάνε στο δικό σας μυαλό..
Αυτό που με σκοτώνει πιο πολύ είναι ότι όλα τα βλέπω σαν ταινία.. μόνο που το τέλος αυτής της ταινίας θα έχει συνέπειες και σε μένα και στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου..
Λυπάμαι τόσο πολύ..
Στέρεψαν και τα δάκρυα.. για ποιον να κλάψεις??
Σε ποιον να φωνάξεις.. ξέρουν αυτοί και δεν ακούν..
Πραγματικά όμως θα είμαι και εγώ από αυτούς που θα βρούν μπροστά τους..
Να δώσουν πίσω ότι μας πήραν, ότι μας στέρησαν..
Κάντε μια βόλτα σ΄ αυτά τα blog :
Θυμωμένοι φίλοι μου που τα λένε καλά.. Είμαι μαζί τους.. σε όλα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου