9/7/07

Humus


Καλημέρα σε όλους.. Μετά από ένα Σαββατοκύριακο εκτός Αθήνας.. (αν και μέχρι να βγεις σου βγαίνει και η ψυχή μαζί και λες .. δεν κάθομαι καλύτερα στην ποντικοφωλιά μου..??) τέλος πάντων.. Η αλήθεια είναι ότι οπουδήποτε μακριά από εδώ είναι καλύτερα.. Ζούμε στην κόλαση αλλά σε μερικούς αρέσει.. Η αλήθεια είναι όσο πάει πιάνει και θερμοκρασίες κόλασης.. Άντε κάθε χρόνο και θερμότερα.
Εμείς πάντως θα φύγουμε. Και όπως κάπου διάβασα, μπλογκάροντας από εδώ και από εκεί, θα γίνει λέει ένα πρόγαμμα απομάκρυνσης όλων των επαρχιωτών από την Αθήνα.. να πάνε λέει από εκεί που ήρθαν. Με μεγάλη μας χαρά..
(φαντάζομαι δεν θα γίνει ποτέ τέτοιο πρόγραμμα.. δεν νομίζω ότι αυτοί που μπορούν θα ασχοληθούν ποτέ για το πως ζούμε στο κέντρο της Αθήνας.. πολίτες Β' κατηγορίας άλλωστε.. )
Αρκετά με τις κοινωνικό - πολιτικό - και άλλες διαπιστώσεις μου..
Ώρα για φαΐ! Παιδιά ελάτε Πόοοοοοοοοοοπππηηηηηηηηηη, Λιιιιιιιιιιιίαααααααααααα, Κωωωωωωωωωστηηηηηηηηηηηηηηή.. ελάτε.. θα κρυώσει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(η μαμά μου ή η γιαγιά μου, μας φωνάζει πριν είκοσι χρόνια περίπου, ένα καλοκαίρι στο χωριό)
Αν και ποτέ δεν τρώγαμε Humus για μεσημεριανό πριν από μια εικοσαετία που ήμουν παιδάκι στην ξάνθη, αλλά αυτό έχουμε για σήμερα!!!

Υλικά
  • 1 κιλό ρεβίθια
  • 1 ½ κανάτα νερό
  • 2 κουτ. σούπας ταχίνι
  • 6 κουτ. σούπας λεμόνι
  • ½ κουτ. σούπας αλάτι
  • 2 σκελίδες σκόρδο
  • ½ κουτ. γλυκού σόδα
  • λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεση

Σε μια κατσαρόλα βράζουμε τα ρεβίθια για περίπου 4 ώρες μέχρι να μαλακώσουν καλά, προσθέτοντας στο νερό σόδα και λίγο αλάτι. Στη συνέχεια τα στραγγίζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Σε ένα μίξερ, αλέθουμε τα ρεβίθια μαζί με το σκόρδο, το λεμόνι και το ταχίνι ώσπου το μίγμα να πάρει μορφή πολτού.
Σερβίρουμε το Humus με φρέσκο ελαιόλαδο και λίγη πάπρικα.

Για όσους αγαπάνε την Ανατολή με τα πολλά χρώματα και αρώματα, για όσους αγαπάνε τα όσπρια, για όσους αγαπάνε να τρώνε!!

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

'Ετσι είναι αν γίνεις πρωτευουσιάνα τη ρεβυθάδα τη λες Humus. Πάντως όπου και να είσαι το Σαβατοκύριακο προς τη θάλασσα είναι ταλαιπωρία από τον πολύ κόσμο. Θυμάμαι ένα γιατρό στην Ξάνθη που μου έλεγε "είστε τρελοί που τρέχεται στη θάλασσα, που ζουν οι άνθρωποι περισσότερο στο βουνό ή στη θάλασσα, εκεί είναι ο καθαρός αέρας και η ηρεμία".

popi είπε...

Πέστα ρε μαμά!!! Και εγώ αυτό θεωρώ.. Βουνό και πάλι βουνό.. Οξυγόνο, δροσιά.. Καλά βέβαια είμαστε και βουνίσιοι εμείς οι Βορειοελλαδίτες.
Φιλάκια

altan είπε...

Μπα... Δεν συμφωνώ καθόλου. Η θάλασσα είναι υγεία. Άλλωστε όλοι οι γιατροί δεν συνιστούν με το παραμικρό μπάνια; Μήπως δεν είναι το κολύμπι η καλύτερη γυμναστική; Και γιατί δεν έχει καθαρό αέρα στη θάλασσα; Μήπως η αύρα της θάλασσας δεν καθαρίζει τα πνευμόνια από τη σκόνη και την βρώμα της πόλης; Τέλος πάντων. Και εγώ νησιώτης είμαι, τι θα πω; Θάλασσα θα πω

Ανώνυμος είπε...

εγώ προτιμώ και τα δύο μέρη.Βουνό τον χειμώνα [στα χιόνια,θυμάστε παιδιά?] και θάλασσα το καλοκαίρι.Εξάλου αν ψάξεις βρίσκεις ακόμα απόμερες παραλίες καθαρές και χωρίς καθόλου κόσμο.Λίγα παραπάνω χιλιόμετρα και απολαμβάνεις αυτό που θέλεις.Εμεις εδώ στην Κρήτη έχουμε ακόμα αυτό το προνόμιο μαζί με πολλά άλλα.

popi είπε...

θα συμφωνήσω με την Κωστούλα. Παντού στην φύση είναι ωραία.. Αρκεί να την σεβόμαστε, να την προσέχουμε και αυτή απλόχερα μας δίνει όλα της τα πλούτη. Εσείς εκεί στην Κρήτη και γενικά οι άνθρωποι στην επαρχία είναι κοντά στη φύση συνέχεια όποτε θέλουν μέσα στο χρόνο.. Άρα σίγουρα θα δούνε και σήμερα απόμερες παραλίες και έρημα βουνά..Δυστυχώς για εμάς που ζούμε στην Αθήνα κοντά δέκα χρόνια έχουμε τόσα χρόνια να δούμε κάτι χωρίς κόσμο και φασαρία.. Απλά πάμε διακοπές όταν πάει όλΗ η Αθήνα.. ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ!! Αλλά θα φύγουμε και εμείς, επαρχία σου ερχόμαστε και ποιος μας πιάνει..