Καλημέρα σε όλους.. Πραγματικά σήμερα είμαι ιδιαίτερα κακόκεφη..
Έχω στεναχωρεθεί πάρα πολύ με τις φωτιές, πάρα πολύ όμως..
Επίσης σκέφτομαι ότι αφού κάηκε και η Πάρνηθα η ζωή στην Αθήνα από αφόρητη που είναι σήμερα θα γίνει εφιαλτική στα επόμενα 10 χρόνια και μάλλον λέω πολλά..
Έχω στεναχωρεθεί πάρα πολύ με τις φωτιές, πάρα πολύ όμως..
Επίσης σκέφτομαι ότι αφού κάηκε και η Πάρνηθα η ζωή στην Αθήνα από αφόρητη που είναι σήμερα θα γίνει εφιαλτική στα επόμενα 10 χρόνια και μάλλον λέω πολλά..
Αυτό που με εκνευρίζει πιο πολύ είναι οι δημοσιογράφοι που δεν καταλαβαίνω ώρες ώρες τι έχουν στο κεφάλι τους.. Νεύριασα χθες πάρα πολύ γιατί βλέποντας ειδήσεις δεν ήταν σαν καίγεται η Πάρνηθα, το Σχηματάρι και όπου αλλού καίγεται, αλλά το Μον Παρνές.. Τι με νοιάζει εμένα ρε, αν θα καεί ή όχι το καζίνο??? Και στο κάτω κάτω αυτός που το έχει, αν του καεί σίγουρα θα είναι ο πρώτος που θα βρει τα μέσα να καταπατήσει τα καμένα..
Μου λέει χθες ο Γιάννης, μην στεναχωριέσαι θα τα ξαναφυτέψουν.. (εγώ ανησυχούσα γιατί η δική μου η γενιά μεγαλώνοντας, βλέπαμε πράσινο στις γλάστρες της μαμάς και λίγα δάση ανάλογως που μεγάλωσες.. τα δικά μου παιδιά θα βλέπουν σε φωτογραφίες τις γλάστρες της γιαγιάς..) και του λέω εγώ.. πως και πως περίμεναν τα κοράκια των κατασκευαστικών και δεν ξέρω και εγώ ποιοι άλλοι να καεί η Πάρνηθα..
Στεναχωριέμαι γιατί όταν ήμουν και εγώ παιδάκι με πήγαιναν οι γονείς μου εκδρομές σε καθαρά και ζωντανά δάση, σε θάλασσες χωρίς σκουπίδια, έτρωγα πραγματικά φαγητά και αν αρχίσω.. ο κατάλογος μακρύς.. Και έλεγα θα μεγαλώσω να αλωνίσω και εγώ μόνη μου όλα αυτά τα μέρη που μου προσφέρουν απλόχερα και χωρίς αντίτιμο τις ομορφιές τους.. και τι έγινε?? Μεγάλωσα και τελικά τα καίω.. Γιατί βάζω και τον εαυτό μου μέσα.. Όλοι έχουμε μεγάλη ευθύνη σε αυτή την κατάντια που θα μεγαλώσω εγώ, εσύ, τα παιδιά μου..
Μιλάω στο δρόμο με ανθρώπους, φίλους, συναδέλφους, ειδικά σήμερα και αντικρίζω μια εικόνα φοβερά υπεύθυνων ως προς τη φύση ανθρώπων.. Όχι σκουπίδια, ανακύκλωση, προσοχή στα δάση.. και λέω μα ποιοι τελικά είναι αυτοί που λερώνουν τις θάλασσες??? ΠΟΙΟΙ?????? γιατί μας αρέσει σε όλα να είμαστε εμείς απ' έξω.. να μην είναι ποτέ δική μας ευθύνη..?? Τώρα έχω νευριάσει με μένα, με σένα, με όλους..
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΓΑΜΩΤΟ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΛΟΙ!!!!!!
Μας έχουν κάνει φυτά και το νερό μας είναι η τηλεόραση.. Δεν μπορώ άλλο μακάρι να ήξερα τον τρόπο που θα αλλάξει αυτός ο κόσμος.. Δυστυχώς δεν τον ξέρω (έχω κάτι υποψίες αλλά είναι πολύ μακροπρόθεσμα τα σχέδια μερικών, μέχρι τότε δεν θα ζει κανείς στη γη, γιατί θα έχουμε κάψει όλα τα δάση, θα έχουμε καταναλώσει όλο το νερό κτλ)
Τέλος πάντων, έπρεπε και εγώ κάπου να ξεσπάσω..
Σήμερα σαν κίνηση διαμαρτυρίας δεν θα δημοσιεύσω καμία συνταγή.
Τα λέμε από Δευτέρα.
Εύχομαι αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα!!!
(και αν ακούγεται κοινότυπο σε κάποιους και αυτό και όλη η καταχώρηση ας ρίξει μια ματιά από το παράθυρο του να απολαύσει τη "θέα").
Τέλος πάντων, έπρεπε και εγώ κάπου να ξεσπάσω..
Σήμερα σαν κίνηση διαμαρτυρίας δεν θα δημοσιεύσω καμία συνταγή.
Τα λέμε από Δευτέρα.
Εύχομαι αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα!!!
(και αν ακούγεται κοινότυπο σε κάποιους και αυτό και όλη η καταχώρηση ας ρίξει μια ματιά από το παράθυρο του να απολαύσει τη "θέα").
1 σχόλιο:
Δυστυχώς εγώ και ο Γιάννης γεννηθήκαμε σε ένα ξερονήσι (το οποίο ο θρύλος λέει ότι ήταν κάποτε καταπράσινο, αλλά βομβαρδισμοί και έλλειψη νερού άφησαν μόνο κάποιες σκόρπιες οάσεις δάσους) και μάλλον δεν ξέρουμε τι θα πει δάσος...
Η κατάσταση με το περιβάλλον είναι πλέον τραγική και προσωπικά δε βλέπω πώς μπορεί να γίνει αναστρέψιμη! Τα κέρδη των βιομηχάνων σε καμία περίπτωση δε θυσιάζονται για το καλό του πλανήτη. Αλλά και ειδικότερα στην Ελλάδα, ιδίως στις μεγαλουπόλεις δεν υπάρχει ο παραμικρός σεβασμός προς το περιβάλλον.
Θυμάμαι πριν 2 χρόνια είχα πάει στη Σουηδία και τσαντίστηκα! Είχα νευριάσει με το επίπεδο της ζωής μας εδώ, όχι μόνο σε οργάνωση ή σε κοινωνικές παροχές, αλλά και επειδή εκεί οι άνθρωποι έδειχναν να αγαπάνε τη φύση! Φαινόταν ότι οι άνθρωποι έχουν ρυθμίσει τη ζωή τους να είναι σε αρμονία με το περιβάλλον και έχουν υιοθετήσει συνήθειες, που θα σας στις πω από κοντά Γιάννη και Πόπη, που ούτε τις φανταζόμαστε στην Ελλάδα!
Αυτά... Πάντως το 2007 μάλλον θα το θυμόμαστε ως τη χρονιά που η Γη πέρασε μία πόρτα και μπηκε σε άλλη εποχή, στο μυαλό μου αυτή η χρονιά μοιάζει πραγματικά οριακή!
Δημοσίευση σχολίου